CAMBRIA sive WALLIA

CAMBRIA, sive WALLIA

Britanniae tertia pars est, quae ab Anglia, Sabrinâ, et Deâ fluminibus separatur. Omni aliâ ex parte Oceanô Verginiô sive Hibernicô cingitur. Continet Dimetas, Ordovices et Silures, reste Camdenô. Angli Wales vocant. Haec pars Britannicae insulae suis antiquissimis incolis gaudet, ut qui veri et gnesii Britanni sunt, avitâque Britannicâ linguâ utuntur. Cedit haec ex veteri instituto primogenito Regis Angliae filio, ei scil. qui Regi in imperio successurus est, diciturque a primo nativitatis die Princeps Walliae. Pars est Occidentalis Angliae, quâ Hiberniam respicit. Sub Principibus alias, usque ad Henricum III. cuius fil. Eduardus primus Walliae Princeps dictus, ut et deinceps Primogeniti Regum. Vide Wallia. Baudrand. Ibi Concilium A. C. 465. Matthaeus Westmonast. Ceterum condidêre regnum hoc Britanni a Saxonibus pulsi, regione campestri et planâ relictâ; versus Occidenrem in altissimos montes sese recipientes; quorum ultimô Rege Cadwalladerô exstinctô, simul spes Britanniae recuperandae evanuit. Ab illo tempore Cambria, in Meridionalem et Septentrionalem divisa est, quarum utraque Reges suos habuit usque ad A. C. 1148. quô, exstinctô Regum nomine, Principes successerunt, quorum postremus David, Londini, ob rebellionem securi percussus est. Ac tum temporis Cambria plene in Angliae Regum potestatem pervenit, titulô Principatus Walliae; eo quod Saxones Cambros, utpote barbarâ sibi linguâ loquentes, Wallos appellâssent. Stante vero adhuc Cambriae Regnô, Offa Merciorum Rex fossam et vallum inter Sabrinam et Deam flumina struxit, et Cambriam a reliqua Britannia separavit, lege latâ, quâ capitale erat, si quis Cambrorum trans illam fossam cum telo comprehenderetur. Nec omittendum, circa genealogias suas tam diligentes esse Cambros, ut vix ullus sit rusticorum, quin genus suum ab ipso Noacho deducere se posse contendat. Georg. Hornius Orb. Imper.